Ze noemen hem ook wel dokter Happiness, de vrouwen die zichzelf van ‘kikkers’ weer in ‘prinsessen’ zagen veranderen met tovermiddelen als botox, hyaluronzuur en collageen ogen ze direct minder vermoeid, minder boos en minder onvriendelijk, kortom: jonger en wie wil dat niet?
Paul Wijffels: de arts die mensen mooi maakt
Interview/ Paul Wijffels voor MAGGS
Door: Augusta Verburg
Klik hier voor de PDF versie van dit interview
‘Het gaat de meeste mensen niet om rimpels, om strakgetrokken gezichten met te dikke lippen zoals je ziet in Amerika en Oost-Europa,’ vertelt Paul. ‘Daar, in Oost- Europa, is het een teken van welvaart, dat willen ze laten zien. Hier is het meer een kwestie van bijsturen van het verouderingsproces. Daarmee draag je als arts ook bij aan de gezondheid: mensen raken van de antidepressiva af, gaan beter functioneren, voelen zich weer gelukkig. Dat is dankbaar werk! Niet alleen als het gaat om mensen die er problemen mee hebben, die het niet leuk vinden om steeds te horen dat ze boos kijken, ook om mensen die het gewoon fijn vinden om er fris uit te blijven zien. Het is zo leuk om te ervaren hoe blij ze ervan worden!’
Toch lijkt het nog steeds een taboe om je een beetje bij te laten werken. Een soort zwaktebod, alsof je bang bent om ouder te worden.
‘Dat verandert geleidelijk aan al. Mensen zijn er steeds meer open over; op feestjes mag iedereen horen dat ze gauw weer bij je langs komen. Want wat is het verschil tussen een bezoek aan de mondhygiëniste – dat is een vergelijkbare vorm van onderhoud – of aan een cosme- tisch arts voor een prikje? Je lijnt en sport ook om er goed uit te blijven zien; het is allemaal ter ondersteu- ning. Maar je hoeft natuurlijk niet. Mensen verschillen nu eenmaal: de één vindt een krasje op z’n auto niet erg, rijdt er gewoon mee door, terwijl de ander het direct laat weghalen. En met injectables kun je dat bij jezelf heel subtiel laten doen.’
Zijn er grenzen? Ook zonder namen te noemen, we- ten we precies welke BN’ers er na de ingreep eerder op achter- dan op vooruit zijn gegaan.
‘Ik heb regelmatig BN’ers behandeld, mensen waarvan je nooit zou denken dat ze het zouden doen. Die zelf ook zeggen: “Nooit gedacht dat ik hier bij jou zou zitten.” Wat de BN’ers waar jij op doelt precies hebben gedaan, weetikniet–enalwistikhetdanzouikernogniets over zeggen – maar het onnatuurlijk strakke is meestal geen gevolg van injectables, maar vaak van facelifts. Niet dat ik iets heb tegen een facelift; ooglidcorrecties zijn zo dankbaar en een minilift verandert het karakter van het gezicht ook niet. Maar met een liquidfacelift met Juve- derm, een hyaluronzuur, bereik je ook een fraai resul- taat. Het is een topproduct dat zich heeft bewezen en dat vijftien tot achttien maanden houdt. Beduidend goedko- per en minder ingrijpend. Reden ook waarom het aantal facelifts de afgelopen jaren is afgenomen.
‘Als arts draag je ook bij aan de gezondheid: mensen raken van de antidepressiva af, gaan beter functi- oneren, voelen zich weer gelukkig. Dat is dankbaar werk!’
‘Er zijn mensen die nooit tevreden zullen zijn omdat hun probleem niet aan de buitenkant zit, maar vanbinnen; body dismorfic disorder. Michael jackson is, denk ik, zo’n voorbeeld.’
Maar zo’n botoxhoofd waarbij hele delen van het ge- zicht lam liggen, dat kun je toch ook niet natuurlijk noemen?
‘Alles heeft z’n grenzen en dat geldt zeker voor ons vak. Er zijn mensen die nooit tevreden zullen zijn omdat hun probleem niet aan de buitenkant zit, maar van binnen. We hebben er zelfs een naam voor: BDD, Body Dismor- fic Disorder. Er zullen vast klinieken zijn die ingaan op hun vragen, maar ik en de artsen die zijn aangesloten bij de NVCG, de Nederlandse Vereniging Cosmetische Geneeskunde, adviseren om het niet te doen. Ook botox is een geweldig middel als je het met beleid toepast. Het werd oorspronkelijk gebruikt bij neurologische aandoe- ningen zoals spasticiteit, maar ook bij overmatig tran- spireren – fantastisch dat die mogelijkheid bestaat! – en zelfs bij migraine. Hoe dat laatste kan, weten we niet, maar bij tien van de honderd patiënten werkt het. Botox blokkeert tijdelijk de aansturing van de zenuw naar de spier. Dit herstelt zich altijd, omdat de botox maximaal zes maanden effectief is. Dus als de mondhoek naar beneden wordt getrokken door een te strak gespannen spier en je ontspant die door de stof bij het spiertje in te spuiten, dan kijkt iemand gewoon meteen vrolijker. Vaak wordt botox ingespoten om fronsen tegen te gaan en als je dat een paar keer herhaalt, heb je kans dat die frons langdurig verdwijnt. Niet omdat de spieren blijvend zijn uitgeschakeld, maar omdat je het fronsen bent verleerd. En daar is niets onnatuurlijks aan.’
Maar die opgeblazen hoofden dan?
‘Dat heeft weer met overdrijving te maken. Je moet je voorstellen dat het collageen, het stofje dat je huid ver- steviging geeft, steeds meer verdwijnt naarmate je ou- der wordt. Daarmee verandert ook de structuur van de huid. Je kunt het vergelijken met een luchtballonnetje dat is leeggelopen en je weer op spanning brengt. Bij de huid doen we dit met hyaluronzuur dat vocht aantrekt en de stevigheid aan de huid teruggeeft. ‘Blaas je de bal- lon’ te hard op, dan krijg je een bol hoofd. Op zich geen probleem, want met het enzym hyason los je dat zuur weer net zo snel op. Herstel is dus altijd mogelijk. Reden ook dat wij nooit permanente fillers gebruiken. Vroeger wilde iedereen dat omdat je dan voor langere tijd klaar zou zijn, maar omdat de huid steeds slapper wordt, zag je na verloop van jaren een paar van die balletjes zit- ten. Of – dat gebeurt ook soms – gaat het materiaal aan de wandel. Artsen die het hadden gebruikt, hebben een middel gevonden om het af te breken, maar met die be- handeling loop je ook het risico op ontstekingen en moet het uiteindelijk toch nog operatief verwijderd worden. Gelukkig is die tijd voorbij, maar de mensen die met een permanente filler zijn ingespoten, bestaan nog wel. En aangezien goed nieuws geen nieuws is, duiken de media daarop om aan te tonen dat het ook mis kan gaan.’
Kan het dan niet meer misgaan?
‘Niet iedere arts die bevoegd is, hoeft bekwaam te zijn. Daarom ziet de NVCG toe op kwaliteit en kwantiteit. Huisartsen die incidenteel een ooglidcorrectie erbij doen of een plastisch chirurg die af en toe een botoxin- jectie geeft zijn wel bevoegd, maar waarschijnlijk niet bekwaam. Om de vijf jaar beoordelen we opnieuw of je voldoende bent bijgeschoold om die certificatie van de NVCG te kunnen behouden. Je moet in die tijd aantoon- baar tweehonderdvijftig uur nascholing hebben gehad en een minimaal aantal behandelingen hebben verricht. Maar dan nog kunnen er klachten voorkomen. Die heb- ben meestal meer te maken met te hoog gespannen ver- wachtingen dan met een mislukte behandeling. Aan mij dus om dat verwachtingspatroon goed in te schatten en te weten waar ik ja tegen zeg. Want als je verwacht dat een botoxinjectie, die de frons moet weghalen, meteen ook je mondhoeken meeneemt, dan valt het inderdaad tegen.’
Als Paul spreekt, verschijnen er zeer levendige en charmante rimpels op zijn voorhoofd. Laat hij nooit knutselen aan zijn eigen hoofd?
‘Jawel, een beetje fillers in mijn wangen. En ik heb een keer botox laten spuiten in mijn voorhoofd. Ik wilde dat ook een keer ervaren.’
En?
Grote grijns, vrolijke lachrimpels: ‘Moest de vrouwen van me afslaan!’ En dan: ‘Maar vergis je niet: steeds meer mannen gaan hier ook toe over. En echt niet alleen het type waarvan men dit doorgaans verwacht. Het is een enorme groeimarkt. Weet je dat uit onderzoek is gebleken dat maar 50% van de mensen die het wel zouden willen, zich ook daadwerkelijk laat behandelen? Cosmetische ge- neeskunde hoort bij dit tijdsbeeld, en het is prachtig dat het kan. Ik hou ervan om mensen blij te maken. En als ik dan zo kijk naar de vorm van het gezicht en wat eraan kan gebeuren, dan voel me net een beeldhouwer.’
Paul wijffels, www.santeconsult.nl